Bir yalnýz adam, elleri ceplerinde, Gezer nemli sabahlarda, Ne kimse onu görür, ne o kimseyi. Nemli rüzgar yalar yüzünü, Çökertir acýlý omuzunu, Yakar yüreðindeki bir acý yeri. Gezer elleri ceplerinde.
Ne o kimseye bakar, ne kimse ona.. Doludur, gam yüküyle, Ilgýt ýlgýt erir onun her yaný. Gezer elleri ceplerinde Yalnýz mý yalnýz..
Yüksek daðlar gibi Baþý, duman duman, Kar gibi yýðýn yýðýn efkar. Acýsý, sancýsý içinde Kime derdini dese Kime söylese, Bilmezler onun halini. Efkar baþýnda dumanlý daðlar gibi.
Muharrem ELMACI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Menisa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.