Pamuk Anam

Seni gördüm
Düþümde
Mubarek
Cuma gecesinde
Canýmýn içi
Sevgili babaanne
Yokluðun
Dinmeyen
Sýzýdýr gönlümde.

Bana
Analýk ettin,
Beni
Sen büyüttün
Ömrünce,
Ömrünü...
Çocuklara vefayla,
Güttün.

Sen bir beyaz güldün,
Ak süttün,
Yaþadýkca...
Seninle doluyum
Büsbütün.

Sevgi
Senmiþsin,
Þevkat sen,
Sensiz...
Zor,
Hallerde
Kaldým ben.

Bana neyledi?
O çiy...
Ellerdeki ten.
Sensiz,
Gün ve gün...
Kan aðladým,
Her dem.

Ah pamuk anam!
Þimdi..
Ýzmir’deyim ,
Babamýn
Kabrine gittim,
Dün..
Ýçime acý sindi...
Ýstanbul ,
Karacaahmet,
Nerede þimdi?

Gelirsem ..
Kalýrým yanýnda,
Hý?
Belki..
Kýsmet,
Belki...
Ýlahi yazý.

Kim bilir ki?
Ben ne bilem?
O tek olana,
Aþk.

Müfide DECDELÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın: