Z O Z A N

zamanýn bir yerinde sen vardýn
durup izliyordum yürüyüþünü
zozan...
kýzýlrengi,sedef yeþilli kýrýk bir horoskop’tan
çarçýranýn anýlarý yanýyordu gözlerinden
adýný "yitirilmiþ deniz" koymuþtuk seninle
o kentin...muhabbat’ýn

savaþlarýn dili,yüreðimi kanatýyor þimdi
ufkun parçalanan haritasýnda esrik rivayetler okuyorum
depreþiyor yüreðimdeki yel
uðultusu ilerleyen bir þehir yangýný
çileli bir halkýn yüreðini yakýyor gözlerinden
zozan...

zozan..
güneþ ülkesinin asi kýzý
gerilla mevzisine býrakýrken nefesini
farýsi ýrmaklarýn kýyýlarý pusu tapýnaðý kurmuþtu
titrek,acemi bakýþlarýnda
ihanetin dalgýn ayak sesleri
som ýþýkta parlayan saçlarýna inerken
zamanýn en küçük ayrýntýsýnda bile
yüreðimi kamaþtýrýyor adýn

bu bahar,bu yaz
yaþlý ýrmaklarýn sularý adýný fýsýldayacak zozan..
sigara yapraðý gibi eriyen nehir kýyýlarý
ölülerin isimlerini
daðlarýn bilincinden tanrýlara sunacak
yüreðinin üstünden,ses veren doðu rüzgarlarý esecek
gökte ölü yýldýzlarýn mezarlarý
bir bakireyi kutsayacak


yýllar önce bir gösteri yürüyüþünde buluþmanýn anýsý
o günden bugüne
sensiz zamanlar aðlýyor avuçlarýmda
zozan...

Þevket TEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: