Bir son bahar akþamýnda...
çýrpýnýr durur sararmýþ solmuþ yapraklar...
süsler sokaklarýn küçük ýssýz köþelerini...
yürürken attýðýn her adýmýn kýsa býr ömürden gittiðini hisseder...
dört mevsim gibi...
her yýl biraz daha yorgun yoksul ve sensiz...
senden bana kalan cýzlayan bir bakýþ hýrlayan bir nefes...
senden bana kalan son hatýra...
kim bilir belki gece son sözünü fýsýldamýþtýr yorgun kulaðýna
ve gündüz vasiyetini çoktan yazmýþtýr...
emek kokan kör bir avuçla kar esintisi sudan bir yudum içmek ister...
çatlamýþ dilim damaðým...
bir bir damlasý bile rahmettir kurayan topraða...
yüzü haksýz göz yaþlarýnýn aynasýdýr sanki...
bükülen belin sancýsý bile acýtmaz kalbini...
efkarlý, gururlu, hüzünlü...
çocuk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.