Ýbrahimin torunu, Mikâil’in oðluydu.
Þuayib idi adý, Yaradana baðlýydý.
Eyke halkýna geldi, doðru yolu gösterdi.
Tartýda hile deðil, Hakkaniyet isterdi.
Münbit daðlar verimli, rýzýklar binbir çeþit.
Ýnsanlar aldatýldý, kimse olmadý eþit.
Aldýklarý mallarý, hep fazla ölçerlerdi.
Satarken de bilerek, eksiltip biçerlerdi.
Yýllar yýlý Þuayib, yalvardý da halkýna.
Kulaklar saðýr oldu, gelmediler yakýna.
Annesi lût’un kýzý, peygamber soyundandý.
Onlardan uzak deðil, Medyenin boyundandý.
Kýzlarýndan birini, Musa’ya nikâhladý.
Dürüstlük timsâliydi, uzaklardan yokladý.
Çobanlýk yaptý Musa, sonunda mühlet doldu.
Emeðine karþýlýk, ikinci kýzý aldý.
Halkýna öðüt verdi, þeytana eþ olmayýn.
Azap günü gelince, ateþlerle dolmayýn.
Söz dinlemez olup da, tehditler savurdular.
Hani nerde diyerek, azabý çaðýrdýlar.
Kabilen olmasaydý, seni taþlardýk eðer.
Uzak dur bizden artýk, sözlerin taþa deðer.
Alýp sattýðýmýza, karýþma artýk yeter.
Mallarýmýz olmazsa, halimiz olur beter.
Þuayib el açarak, Rabbine niyaz etti.
Laf anlamayan kavmin, artýk günleri bitti.
Ýnananlar bir olup, çýktýlar þehirlerden.
Sular buharlaþarak, kurudu nehirlerden.
Kuyulardan sularý, doldurdular küplere.
Ekmekler istiflenip, saklandý hep diplere.
Ne kadar hayvan varsa, yakalayýp yediler.
Köpek eti de olsa, ne tatlýymýþ dediler.
Bir hafta boyu güneþ, ateþ olup kavurdu.
Ateþin sýcaklýðý, dört bir yana savurdu.
Bir bulut peyda oldu, serin serin eserek.
Eyki halký koþuþtu, birbirini keserek.
Bulutun altý serin, hepsi orda toplandý.
Azap ateþ olarak, bir ok gibi saplandý.
Eyke halký topluca, azaba düçâr oldu.
Kýyamette hepisi, cehennemi doldurdu.
.................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.