Hayat kayýp giderken avuçlarýmdan, Karanlýðýma bir ýþýk yaktý bir hayalet. Hayalet diyorum; Çünkü ne varlýðýna inanýr gibiyim nede yokluðuna Sevdiðim hayalet beni soðuttu hayattan. Yýldýrdý yaþamaktan, Býraktý ellerimi her hüzünlü yaðmurun arkasýndan… Bu hayatta önem verdiði þeyler arasýnda yoktum artýk ben! Beklide buydu onu çekilmez hale getiren Sevdiðim ilk sevdiðim sevgimin en baþýndaki hayalet deðildi artýk o Baktým ki ne aþký kalmýþ ne de deli yüreði Bu hayatýmýn son sayfalarýn býraktý ellerimi ve gitti. Neden diye soramadým! Çünkü konuþacak nefesimde TÜKENDÝ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmur... kızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.