TÜRK TARİHİNDEN DAMLALAR 16

Bir duman sarmýþtý, solmuþ güllerim
Þimdi artýk baþka çaðlar yellerim

Kor cihan yaþlar döker, bað târumâr
Kalp yanarken, soldu hep her bir çýnar

Düþlerim suskun, deniz yýkmaz devir
Topraðým suskun, tutuþmaz hiç nehir

Ellerim cenksiz, yelim hep ters eser
Dillerim þevksiz, yelim hep cenk keser

Gel Murat Han, Baðdat’ým bak çaðlýyor
Devletim mâtemle sargýn, aðlýyor

Gül Murat’ým mehterim kýrsýn ayaz
Kör ufuklar çaðla, gün doðsun beyaz

Osman’ým menzilde tekbir beslesin
Murat’ým hep, kor zaferler süslesin

Tütmesin dünyam, güneþ doðsun Han’a
Çaðlasýn deryam, umut saðsýn Han’a

Tâlihin nur rengi, doðsun üstüme
Târihin kor cengi, yaðsýn üstüme

Haydi ceddim, çaðla yansýn Yunus
Kaygýlar gitsin, kýrýlsýn kör fanus

Nur baþaklar, hep yeþersin aþk ile
Kor ateþler, hep tutuþsun meþk ile

Topraðým bir türkü yaksýn durmadan
Dallarým hep meyve yýksýn durmadan

Milletim destan yazýp dursun yine
Sultaným umman süzüp dursun yine

Çaðla gülþen, çaðla mevsim, iþte can
Ýnle bahçem, inle bülbül, iþte Han

Meydaným, sen kör dumanlar yakma hiç
Sultan’ým çaðlar durur, kor yýkma hiç

Aldý ilham öncelerden , aþkla hep
Aldý ilham bahçelerden, meþkle hep

Sarsýlýr artýk bütün dünyam Han’ým
Dilde sensin, özde sensin Sultan’ým

Devre yaktýn nur umutlar þimdi hep
Asra yýktýn nur umutlar þimdi hep

Güldü devlet senle, vardýk menzile
Güldü millet senle, vardýk menzile

Çaðlýyor hep, þimdi mehter aþk ile
Ýnliyor hep, þimdi her yer meþk ile

Ey Murat Han, Sultaným, sendin güneþ
Ýnliyorken milletim, sendin ateþ

Göklerin kor rengi, dönmüþ ilk yaza
Cetlerin nur cengi, dönmüþ ilk yaza

Toplarým artýk çiçekler bahçeden
Milletin nur bahtý, çýkmýþ ökçeden

Ey Murat Han, vakte yangýn dökme sen
Kor ölümler tutma, vurgun çekme sen

Senle bulduk hep þifâ Sultan Han’ým
Kýlma hiç sen bir vedâ Sultan Han’ým

Þimdi artýk, korlu bülbül aðlasýn
Nur Murat gitmiþti, derdim çaðlasýn

( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )

- . - - / - . - - / - . - /



Sosyal Medyada Paylaşın: