Bendeki beni aldý, yüzündeki gül benin,
Mümkün olsa da yitsem gözlerinin içinde,
Sanma dünyada baki gül kokan gül bedenin,
Kimse gelmez yanýna ahirete göçünde.
Ne kadar da ürkeksin, ceylan mý senin soyun?
Öyle bir girdaptayým, sevdalar oldu oyun,
Izdýrap, hüzün, çile senin bendeki payýn,
Sana kavuþmam lazým, bilmem hangi biçimde?
Seni tarihe yazsýn, tüm seneler, asýrlar,
Kifayet etmez sana, ne saraylar, kasýrlar,
Sýðmazsýn þiirlere, az geliyor nesirler,
Birleþti sorularým neden, nasýl, niçin de.
Zehir koyduðun tasa, aþk badesi doldurma!
Yüz çevirdiðin yere, açlýðýný bildirme!
Ne yazar batsa dünya, boþ ver gitsin aldýrma!
Var olmak daha zormuþ, sevgilinin hiçinde.
Çözemedim zihnimde, nasýl bir þey sensizlik?
Ruh olmak ne demektir, nasýldýr bedensizlik?
Benim ki haddi aþmak ve galiba densizlik!
Bilmiyorum, var mýyým senin gönül açýnda?
Sensizlik çeþmesinde, agudur içtiðim su,
Hayaller dünyasýnda, ben yok oldum doðrusu,
Bulunduðun dünyada her þey tuzak ve pusu,
Ümit’in dünden razý, asýlmaya haçýnda.
Ankara – 21.01.2009
Ümit Zeki SOYUDURU