Kaybedecek ne çok þeyimiz vardý
hiçbir þeyimiz yoktu kaybedilebilinecek…
Biz mi mutluyduk
yaðmurlar mýydý ýlýk yaðan
Nerde ýslansak orada öpüþürdük
biz öpüþürdük
bu yüzden mi açardý karanfiller yoksa
Biz mi gülerdik kent mi güzeldi
Eylül’de bile þarký söylerdik
sarhoþ olmadan on dakika önce
nerde sesimizi duysalar
orayý yurt edinirdi göçmen kuþlar
Ki her nedense
Kaybedilmeyecek ne çok þeyimiz vardý
bir çok þey kaldý kaybedilecek…
Nerde susuþsak
orada acýlar basýyor kenti
karanfiller açarken
kuþlar uçardý mavi gökyüzünde
nerdeler þimdi
Biz mi aðlýyoruz
yaðmurlar mý alýkoyuyor Beþiktaþ’ý
akþamüstleri
sarhoþ olmadan on dakika önce
bir þarký söylüyoruz ki
soyutükenmez acýlar var her kelimede
Kaybedecek neyimiz varsa hep saklýyoruz
korumaksa bu kaybetmek ne o halde ?
Sus!
yine konuþma
saçlarýmý tararken annem
kýrýklarýmýda toplar nasýl olsa
Hoþçakal...
-sana þiirler-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.