Sen;
birbaþýnalýðýna býrakmadan önce
bu kenti,
yazmazdým bulutlu havasýný
daðlar büyümezdi gözlerimde
ve sormazdým denizler
neden mavidir diye…
Ellerin vardý, geceye
köprü kuran ellerin
varýncaya dek sabaha
kývrýmlarýnda düþlenirdim.
Bir kokun vardý senin
þuna benzerdi;
-mevsimleri sarsan gökçiçeði-
için için çekmezsem
yaðmurlar göçerdi ömrümden.
Ölümden düþerdim
tutunmasam saçlarýndaki yamaçlara
ve korkusundan da
bilirsin, hovarda bir uçurumdu senin gözlerin.
Sesinse, kýrsal vakitlerde esiþen
uysal bir orman’ýn,
yol gösteren ferahlýðýný
iþaret ederdi
duyduðumda.
Milyonkere çýðlýk atardým
týpký bir çocuk gibi,týpký
kaybettiði sevinçlerini bulup
avuç avuç toplayan çocuk gibi.
Anlatamýyorum,
olmayýþýna
kelimeleri yetiremediðim gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.