Daðlarý duman,
ceylanlarý yaralý,
pýnarlarý kurumuþ,
üzerinde yalýn ayak gezdiðim,
güneþin kavurduðu
ve adýna Urfa dedikleri topraklarda
.............................dünyayý tanýdým.
Kavgayý orada öðrendim.
Sevmeyi orada öðrendim.
Korkunun kapýmý çaldýðý zamanlar
.........................delice bir kaným vardý.
Sýyrýlýrdým yýlan gibi mayýnlardan,
........................dikenli tel örgülerinden.
Hudut bekleyen askerin "dur" emrine riayet
..............................ayýp sayýlýrdý bizde.
Alabildiðine nefesimizi harcar
ve bir tazý çevikliðinde aþardýk tepeleri.
Yanýmýzdan ýslýk çalarak geçen mermilere gülümserdik.
Yüreðimizdeki sevda adýna postu deldirmemeliydik
ve öyle yapardýk.
Kurþunlar sýyýrýrdý kafayý,
Öfkeden intihar ederlerdi namlularda.
Ve biz yeni güne
vukuatsýz sarardýk tütünlerimizi kahkahalarla gülerek.
Yari hayal ederdik göðe dal dal yükselen dumanýndan.
Kokusu yar, süzülüþü yar gibi.
Var mý acaba diyorum; Peygamberler diyarý bu diyar gibÝ
...............................bir memleket daha?
Suruç’luyum,
kaçakçýyým,
sevdam sýrdýr bilinmez,
çayým dahi kaçaktýr benim.
Gece yýldýzlarý seyrediyorum damda
ve fonda mavzer sesleri.
Yorganým yýldýzdan, döþeðim toprak.
Þimdi Saya yokuþundan inerken
gözlerimden mazi dökülüyor yaprak yaprak.
Yüreðimin denklaþörüyle bir kadraj yakaladým.
Oturttum Sultanahmet’e Balýklý Göl’ü,
Yaslandým surlara Urfa kalesi misali
ve baþladým imbikten geçirdiðim hayatýn güzelliklerine
.....................................olta atmaya.
Ben Ýstanbul’lu bir Urfa’lýyým artýk.
Bir yaným Peygamber, bir yaným Velî
Ve ben iki sevda arasýnda divane ve deli.