Bir sonbahar günü, elini tutup gözlerine baktýðýmda, Kendimden geçiyorum, ne olduðunu anlamadan. Hafiften esen yelin, mutluluk gözyaþlarýmýzý, Bir yaðmur damlasý gibi savurarak daðýtmasýný, Ve yanaklarýmýzda býraktýðý o gergin, soðuk hissi, Hayatýmdaki en güzel an gibi geliyor bana. Zaman geçmesin, bakýþlarýn kaçmasýn benden. Bunlarý istiyorum ayný seni istediðim gibi. Manasýz günlerim, aklýmý kaçýrýrým sen yokken, Sokaklarýnda ayak izlerim, düþlerinde bir prensim. Yalanlardan uzak hislerim, gerçeðimsin sen benim.. Sosyal Medyada Paylaşın:
anekdot Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.