Biliyorum kaçamak, bakýþlarda gözlerin, Beni arýyor ey cân, saklanma biliyorum. Nasýl saplandý bilsen, kalbime, âh sözlerin, Sanma ki ben burada, sevinip gülüyorum.
Tahammül gösteremem, velev ki bir taþ olsa, Düþmaný kesilirim, bir göz atsan elmasa, Anladýn ya deðil mi, nedir bendeki tasa, Her teveccühünde ben, bir deli oluyorum.
Neden diyerek bir sor, neden bunca sitemin, Misâli bulunmaz ki, rûhumdaki depremin, Adý güldür gül ey cân, gönlümdeki mâtemin, Beyt’te Mecnûn emsâli, bir seni diliyorum.
Özlüyorum elbette, çünkü ben seni sevdim, Kalbim, münzevi kalbim, ben onu sana verdim, Gözümde hayalim sen, sinemde sensin derdim, Her geçen ân ömürlük, hasretle doluyorum.
Bîhaber sanmayasýn, göðsündeki taþkýndan, Baþka ne söyletir ki, içindeki aþkýndan, Gözyaþlarýn avcumda, þâhidim en yakýndan, Sensiz geçen her gece, hüznünü soluyorum.
Aðzýmýn tadý yok cân, gönül neþesi firar, Ýnat etme de vazgeç, þu hâlinden; bîkarar, Sensiz geçen her lahza, boðunca beni efkâr, Baþý sonu gam olan, ummana dalýyorum.
Her vakit hasretine, hasretler ekliyorum, Kan rengi yaþlarýmý, yâdýnla siliyorum, Uçurum kenarýnda; (Gül)ce’sin, bekliyorum, Hadi uzatma ey cân, gül bana ölüyorum.
Ankara, Ocak 2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.