Bir keþkeye daha yer yok hayatýmda Ama bu keþkeden sonra… Keþke ayak izim bile firar etse Bu karanlýk, umut yutan þehirden Gündüz yüzlü ummanlarda damlalara bölse kendini… Ne etçil ne otçul bu þehir, besbelli Çok ben/cil, umut taciri Her gece akýtýyor umudumu zifiri gece Bulanýr, gözbebeklerimden tenimin mürekkebine gibi… Daldýr utanma gönlün sol yaný yaralarýna Kaç kabuk altýnda saklýyým Hadi gel bul, çýkar beni Ýçinden, içimden…
Meyil veriyor hayatýmýn dallarý Çatýrdýyor en babacan mekânlarý rüyalarýmýn Bir terk ediþ havasýnda çocukluk aþklarý Kaç çocuk el ele kaç bayrama veda etti Göz göre göre… Sen bayramlarýma tuvalinden kara çaldýn bu mevsim Kavuruyor rüzgâr çok asabi… Ardýndan ah sesleri çalýyor camýný küçük sarayýmýn Endamýný sevsinler, düþür üstüme geceni Senden korkan sana muhtaç kalsýn Aslýnda sen ben/cil þehir Kabul et sen bana Muhtaçsýn...
Senin ot bitmeyen bereket yoksunu Bu yamacýndan, kaç kere yuvarlandý dileklerim Olmayacaðýný anladýðým anlarda Sana hep küskün kalýþlarým, Issýz adalarýmda sendin kah karþýmda, kah dört bir yanýmda Benim olmadýðýný anladýðým anda, dert deðildi Beni bulsa da vazgeçiþlerim… Þu karþýmda duran binlerce ýþýk huzmesine Sana gereksiz anlamlar yükleyeceðim diye Onca kalabalýk içinde, ben seninle yüz yüze Kaç sabahý sende karþýladým? Kaç gece katil ve kaç ben maktulum Ýþte bu “son” diyemediðim kaçýncý Ýsyana gebe? Yine seninle doðuyor Ýçimden kömür karasý, hüsran yüklü Gözlerimin renginden yürek sesime Sen yüzlü yorgun, Gece…
Üþütmüyor ayazýn Hissizim, kalkarken yerimden Ayaðým takýldý çakýl taþýna Son bakýþýný çakarken yüreðin duvarýna… Asýlý kalacak çocuksu gülüþlerin Bir çocuk bana koþarken Tüm kucaklarým sana açýlacak… Þimdi çok boþum Ceplerim gibi hani ellerimin sýðýndýðý, Saçlarýmý uçuruyor kýble daðý serinliði… Saðýna düþen uçurtmada bile sana takýlýyým Bir telimden baðlandýðým yere kadar… Bir gemide sana fora tüm yelkenler, Sabah ezanýyla bereket diye aðlarýma dolanan Siftahsýn, tezgâhýmýn her yerini Mavi kokutana kadar… Ne de olsa sende boðuluyorum Yalan deðil, bir gazoz tadýnda ekþisin Ama acýyý unutturan gerçeksin Kursaðýmdan canýma derinden derine Akýp gidensin… Bu derdime panzehir olana kadar sen Sen çare beklediðim yersin…
Kaldýrýmlarda kaç teyzenin eteði Sayende dolandý dizlerine ve düþtü Ýz býraktý… Kýrmýzý ýþýðýnda kaç mendil sattýrdýn Küçük Ali’ye, senin için döktüðüm gözyaþlarý için bile Kardasýn, ben/cil sende!
Bir kadýn kadar narin miydi çizgileri yüzünün Ve cilalý mý kaç bedende takýlý pençelerin? Ve ben isyanlarýma inat seni kayýrýyor olsam da Bu gece son keþkemi býraktým mezar taþýna Bu þehir bensiz kokacak, bensiz atacak hücrelerinde Sýcaklýðým duvarýnda, karanlýðýn gecende saklý,
Ben/cilliðin son halkasý… Bu gece son keþke, Son elveda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
poetess Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.