MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÖTELERDEN ANNELERE
akem

ÖTELERDEN ANNELERE


Vücudun zayýflýk çekerken,câna can katan bir can taþýrdýn.
Karanlýktan aydýnlýða,bir eþref-i mahlukâtý çýkardýn.

Haktan verildi emanet,topraðýn kaynaðýnda filizlendi.
Þefkât dokusundan binlerce kilim,ana yüreðine iþlendi.

Ruhuma seslenen ilk sestir sesin,sanki gâiplerden gelir.
Rahman adýna dünyalar,bir cânýn ayaklarýna serilir.

Dikilse dünyanýn köþesine, en uzun ve büyük abide.
Dikilmiþtir gönüle,her bir anne her biri ayrý Amine.

Ýlk dünyam ilk ýrmaðým,ilk gören gözüm ilk öðretmenimdir.
Prizmadan sýzan güneþ girer de ruhuma,giren annemdir.

Bir hakikât ki:kadýn ve erkek bu hakikâtýn iki yüzü.
Ruhuna örtülen örtü,sanki mukaddes Kâbe’nin örtüsü.

Ýnsanlýðýn iftihâr tablosu, dünyanýn her bir köþesinde.
Analarýn yüreklerinde asýldý,perçinli çivilerle.

Daða taþa dikilse her renkten çeþitten,dalgalansa âlem.
Vardýr yürek,yürek de ana,tarihi böyle yazmýþtýr kalem.

Nice cihângirler, ellerinde sallandý,elinde büyüdü.
Toprak deðildi fethedilen,akýncý yüreðinde yürüdü.

Kolun kanadýn sevgiyle yoðrulmasa,ne ile dolar heybem.
Ýffetin ‘yer’de timsali ‘Ol’ diyen hakkýn hakikatý Meryem.

Sen ki senin öten de,seni de geçen,sen den önce tercihin.
Þehit kaný,önce Allah adýna,sonra kan gerçekte senin.

Meleklerin kanadý kýzgýn çölde, kol kanat mübarek kiþiye.
Sabýr timsali,cennet mekânýný, gözüyle gören Asiye.

Irmaklardan akan sular,kimi zaman gözyaþýn olur akar.
Ellerin yumulur,titrek dudaklarýn semaya dua salar.

Süzülerek kayar göktaþý,yüksekçe yerden bilinmezliðe.
Usulca sokulur, evladýnýn gizliden derinliklerine.

Kan kusar da yüreðin,incitir seni bazen hayýrsýz evlat.
Deðildir buna razý yaradan,deðildir buna razý ecdât.

Hasta ve de âmâ anaya hizmet,medeniyetin kendisi.
Mazhâriyete ulaþan,hayýrlý bir evlat Veysel Kârâni.

Gök yarýlýp da arz içine girse,belki daha hayýrlýdýr.
Hayýrsýz bir dua almak,evlat için ne büyük bed-bâhtlýktýr.

‘Öf’ bile dememek, ne büyük uyarý,büyük uyarýcýdan.
Anlatamazsýn yine,kadri-kýymetini kâðýtlara yazsan.

Üçte ikisinde,eller kalkar, ya duaya,ya bedduaya.
Bir sitem dir ki,çelikten að örülür,cennetin kapýsýna.

Ananýn evlada býraktýðý büyük miras,adý:terbiye.
Zelil olur mu devlet? bu mirasa sahip,sahip çýkan ülke.

Kim karþýlar?kim öder?parasýz fedakarlýðýn bedelini.
Doðumdan ölüme bedel öder, her daim annenin bedeni.

Huzur ve mutluluk ýrmaðýnda,taze pýnar gibi þakýrdar.
Ayaklardan cennet ýþýðý,billur avize gibi parýldar.

Anneler annesi,kaynakta büyüdü,etrafa bakmaksýzýn.
Nebi’nin son çiçeði,her daim açar,mevsim tanýmaksýzýn.

Yaðmur durmadan yaðar,ince derinden ve de sessiz sedasýz.
Ýnen yaðmur deðil,rahmet boþalýr,ana yüreðine kapsýz.

Karanlýk çöker topraða,kara toprak kararýnca kararýr.
Mutlu dünya,aydýnlýk nura,annenin duasýyla varýlýr.

Helâlinden yediðin lokma,bir neslin hayatýný sürdürür.
Haram girmiþse boðaza,deðil,nesillerin yerde sürünür.

Kýzgýn çölde,çatlamýþ dudaklarýn,isteðidir bir damla su,
Anadan çýkan bir tatlý söz,sudan kýymetli gönül buðusu.

Beyaz ölüm giyer çiçekler,þýkýrtýsýz sessiz yaðarken kar.
Ananýn týlsýmý ârþ-ý alâdan,evladýn kalbine kayar.

Serilmiþ iman okyanusunda, her bir zerre her bir damlacýk.
Deðildir rol,her bir hal bir hakikât, ve de deðildir yapmacýk.

Kayýtsýz þartsýz, hakka teslim olan bir ana,mübarek zevce,
Teslimiyet sunar kainata,anneler sultaný Hatice.

Maveradan bir ses duyar,bedenim titrer,durur irkilirim.
Bulunmasa da içeriden gelen ses,anamýndýr bilirim.

Anne! unutma beni dualarýndan,yoksa halimiz harap.
Sen ki razý ol ve de olsun yaradan,ruhum düþmesin bitâp.

Ýsmail HAÞÝMOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.