büyüdükçe anlýyor insan mesafeleri neyin beslediðini ve o aralýðýn sürecini
o kalabalýk içine sadece iki rengin döküldüðü fotoðraflarý çocukken anlamak yerine tebessüm basýyor o benim kendimi bahçelerde gördüm ve þimdi haddimi zorluyorum þaraba gebe üzüm asmalarýnda kimsesiz tökezliyorum
altýsýnda hayata sepya bakan o karmaþanýn içine býrakýlan yanaklarý mor salkým salkým çocuklar saçýnda kiraz toka arkadaþlarýnýn gerçek sanýp dokunmak istediði ve onun ihtirasla reddettiði bir aný öyle saplanýyor ki tadý öyle soðuk ki hala sýzlýyor dudaklarým
melek annem adý mathilda yerde gök gökte yýldýz
biz..
01.05.2008 piristina
esra soysal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mathilda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.