O

O, gül bahçesinden bu sabah geçti
Büktü boynunu O’nu gören çiçekler.
Bahçevan oturdu, kendinden geçti
Peþinden koþtu bütün kelebekler

O’nunla geçen an, en güzel andý
Bülbüller aðladý, nârýna yandý
Cennetten melekler seyre varýnca
Dilleri tutuldu, onu kýskandý

Yüzleri renk verdi güle, nergise
Gözleri ümitti, bakar herkese
Dinlerdi aþýðý gün boyu onu
Gönlünü verirdi bu güzel sese

Her þey O’nla baþlar, O’nla biterdi
Sevdalý yüreðe aþký yeterdi
Kaybederdi âþýk, aklýný her an
Ona yol gösterir, yardým ederdi

Aþka masal deyip inanmadýlar
Leyla’yý Mecnun’u yalan sandýlar
Kendinden geçince pervane gibi
Ferhat da Þirin de hemen yandýlar

Yükselen ateþtir sevdanýn gülü
Âþýklar yanar da savrulur külü
O külle savrulur ölümsüz aþklar
Cennette bulursun gülü, bülbülü
Sosyal Medyada Paylaşın: