YALNIZIM ÜŞÜYORUM

Yalnýzým üþüyorum sevdaya koþuyorum
Üþüyen hayalimle gönlünü okþuyorum
Yorulan dizlerime
Nereye soruyorum
Bürünemedi gönlüm
Sevda denen hýrkaya
Figürünü çizmiþim kalbimin köþesine
Her duraðýn baþýnda hislenip bakýyorum
Þarkýlarýmda hüzün koparýyor tenimden
Gecelere uzanýp
Benzetiyorum ay’a
Arada bulutlara adýmla söz ederim
Huzur veriyor gönle götürüyor sevdaya
Doðudan doðan güneþ dolanýyor güneyden
Batarken çok hüzünlü
Renk veriyor dalgaya
Ýstemem sabah olsun karanlýða yeterim
Günahýmla baþ baþa
El açarým duaya
Gözyaþý döküyorum örtüyor gecelerim
Rüyalarýma girme þarkýný hecelerim
Baþlarken yarým kopuk
Zül kaldý tümcelerim
Kestim umutlarýmý
Yazmýyorum sevdaya
Yürüyorum hayale kaldýrým döþüyorum
Her merdiven baþýnda solumu okþuyorum
Sanki rüya gibiyim tende dolaþýyorum
Önümde siluetin
Bürünüyor edaya
Kadere keder demem kör olsada talihim
Bundan sonrasý þansa bahtýma demiyorum
Gece yarýmýndayým þahit bana duvarlar
Çekmedim perdeleri
Engel olmasýn ay’a
Dayadým þakaðýma desteðim oldu elim
Artýk son buldu sefam kýya yanaþýyorum
Hülyalara dalmýþým
Yarým’dan sonra yokum
Gömdüm uykularýmý
Gönül denen
Saraya.



18.01.09



Sosyal Medyada Paylaşın: