bir daha okþayýn çocuklarýn elleriyle beni karanlýðýma hilaller bekliyordum fosforlar yakýyor gövdemi
þakaklarýmdan kan süzülüyor anne kirpiklerimden kýraðý üfle anne üfle belki geçer hançeremdeki ihanetten aðý
hani ibrahim’i atmýþlardý ateþe gagasýnda su taþýyan bir kuþ süzülmüþtü sonra nemrut’a inat
musa’yý da kovmuþlardý emin yurdundan hani yarýlmýþtý kýzýldeniz tam sina tur daðýndan hani ebabiller gelmiþti ya anne tam da yýkýlacakken kutsal evi ibrahim’in sonra buyurulmuþtu ya Summe redednâhu esfele sâfilîn*
hani nuh’un çocuklarý gelecekti ellerinde zeytin ve incir ve silinecekti insanlýðýn alnýndaki kir acý bir tekerrürdür anne yüzümde kanayan iz akrebin kýskacýyla çizilen kanlý bir tarihiz biz
son kez okþayýn çocuklarýn elleriyle ellerimi yaralarýma gözyaþý bekliyordum göz yaþlarý yýkýyor gövdemi
filistinde kanayanlara
ahmet uysal ocak/ 09 *TÝN 5 : Sonra onu, esfeli safiline (en sefil hale, nefsinin karanlýklarýna) iade ettik (çevirdik).
Sosyal Medyada Paylaşın:
neşter Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.