Akşam Oluyor Bu Kentte..

Akþam oluyor bu kentte
Yorgun sis bulutlarý çöküyor çatýlarýn üzerine
Gününü tamamlamýþ kýrlangýçlar
Sýðýnýyor balkon pervazlarýndaki yuvalarýna
Akþam oluyor bu kentte...

Bozacýnýn çýngýrak sesleri geliyor uzaklardan
Cami avlusundaki çocuk
Topluyor yerden mendilini
Soðuðun kýzýl rengi okunuyor
Minik, çelimsiz ellerinden

Akþam oluyor bu kentte
Ezanlar yükseliyor minarelerden
Araba gürültüleri, esnaf sesleri
Birer birer çekiliyor sahneden

Dükkan kepenkleri inerken perde perde
Günün son demini haykýrýyor
Gelip geçen naçar gölgelere
Akþam oluyor bu kentte..

Düþüyor yüzlerdeki maskeler
Zamanýn gerçeðine býrakýyor yerini
Sahte gülümsemeler..

Akþam oluyor bu kentte
Sokak lambalarý parlýyor caddelerde
Karanlýðýn katran sükutuna inat..
Beklenmedik bir ses deliyor
Lambalarýn aydýnlýðýný hece hece
Konuþuyor bir divane
Arz-ý hal eden bir lisanla
Kendi kendine..

Akþam oluyor bu kentte
Ayak sesleri çekiliyor kaldýrýmlardan
Þehir uykuya dalýyor
Gölgeleri sislerin ardýnda..

Ve ben..bu kentte..
Firari bir yalnýzlýðýn pençesinde
Tutuklu bir gecenin hücresinde
Karanlýðý yaþýyorum..
Gri düþlerime giren gözlerinle
Aydýnlýðýma Sen’le uyanýyorum..



Sosyal Medyada Paylaşın: