kül rengi bir kuþun sedef gagasý devþiriyor tuz buz olmuþ ergin umudunu aðdalý uyaklarýn yapýþkan çekiciliðinde ince oyma bir þiir döþemeli eriyen ilk karda
ak köpükler yýrtýyor uzaktan tirþe denizi dingin sesinde
ardýnda
sert yüzlü kayalarýn sunaðýnda kuruyan benliði gereksinmiyor bir Kafka daha olsun birlikteliðinin kesik damarlarýnda çocuk aðlamasý kuðurdar her dem göðünde beyza güvercinleri
dip suyu düþlerinde çakmaktaþý
sezinlediði kalabilirdi henüz þiirden papatyalar göz aðrýsý deðildi oysa diz çöküp duanýn saðanaðýna düðümlendi öpülmeyen dudaklarý seher vakti
yalnýzlýðý kardelenin günbatýmý burukluðu
ateþin ahýný yine soðuttu kenarý ince kahýr kadehi bir gün daha bitti gelmedi…
kapýyý kilitledi
gönül gençyýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
gönül gençyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.