Ýki çirkef, halef selef. Ýkisi de zalimin þahý, zulmün mimarý. Daha kurumadan, Birinin elleride; Hiroþimalý çocuklarýn kaný. Kirletti öteki kusmuðuyla cihaný. Ne can çekiþeni görürüler, Ne duyarlar aðlayaný...
Geri getiremez devran. Geçen zamaný,giden caný.
Gazze’de Bir trajedi sahnelenir. Ýnsanlýk debelenir. Vicdan,haya, insaf sobelenir.
Uçuþur, Bebeklerin donuk gözlerinde yeþil sinekler. Cani, kýydýðý masum can üstüne can ekler. Donar damarlarda kan. Filistin, yaralý ceylan. Boðacak iki ezeli hempayý, Filistin’de akan kan.
Utanýrken rüzgâr takvim yapraklarýndan. Onlar hem caný yok ederler hem cananý, Sýkýlmadan utanmadan... Yüklenirler boyunlarýna onca günahý, Titrer mekan. Paramparça insan olan da vicdan. Bilseler?! Aheste aheste çýkar mazlumun ahý. Kimsenin yanýna kalmaz yapýlan. Ankara,16.01.2009 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.