Tanrım konuşabilir misin?
Yârim,
Gülüþün her nasýl kaldýysa aklýmda
Her nereye baktýysam nereye gittiysem
Senden kocaman bir gülüþ, kocaman bir sevgi yumaðýný,
Aðýz dolusu gülüþünle karþýlaþýyorum.
Sonra eflatun rengi çiçekler açýyor yaralarýmýn kýyýsýna
Sonra taflan oluyor her çiçek
Önce bir tas Aðu iken sonradan bin bir derde çare
Merhem oluyor.
Bak þimdi gözlerin nasýl parlýyorsa,
Nasýl ki bir güneþ yýllarca aydýnlýk görmemiþ bir ülkeyi aydýnlatýyorsa,
Sen de o kocaman güneþ gibi aðýz dolusu gülümsemenle
Geldin ve aydýnlattýn bu mahzenin en kuytu yerini,
Bu ihanet tozlarýyla kuþatýlmýþ bulanmýþ bunalmýþ yüreði.
Sonra ilkin güneþten gözleri kamaþan ve karanlýða alýþan bir esir,
Bir tutsak gibi yüzüne her baktýðýmda
gözlerimi alamadýðým bir ýþýk sarýyor her yanýmý
Sonra yine tekrar tekrar alýþýyorum aydýnlýðýna
Tanrým diyorum: esirgeme bu ýþýðý kalbimden ve artýk yeter diyorum
bu kadar kedere bulanmýþ mutluluðu reva gördüðün.
Biliyorum
Çaresiz deðilim çünkü çarenin de sen olduðunu söylüyor aðaçlar
Çiçekler
Ve geceyi kan ter içinde geçiren o tükenmez arzularýyla âþýklar.
Kelimelerin anlamý yok
kalmayacak da
Sara nöbetleri geçiren yalnýzlýklar
içinde geçen ömrün karþýlýðýnda sen kalmalýsýn geriye
Sen olmalýsýn bir tek TANRIM KONUÞABÝLÝRMÝSN
Dediðim yerde
Ahmet Bilgiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.