öfkem her gece kanatýyor þavkýn rahmini yýldýzlar fer düþürüyor gözlerinde acý ve hüzün iki kader arkadaþý gül bahçende kan ve ölüm ve intkam
ve ben geceleri ölümü daha çok seviyorum sevgilim
güvercinler artýk yumurtalarýný býrakmýyorlar hira ya zeytin dallarýný kýraðý vurdu hicret zamaný artýk çile ve sabýr tebessüm ve ölüm hiç bu kadar yakýþmamýþtý gözlerime
bak sevgilim görüyor musun ölüm bile kýskanýyor senden beni bazen yeni doðan bebek oluyorum anne kucaðýnda bazen de kucaðýnda emzirirken yavrusuna sarýlmýþ bir anne bir bakýyorsun þehadet parmaðýmý kaldýrýrken geliyor ölüm bir bakýyorsun hasta yataðýmda hem gündüz ölüyorum hem de gece melekler kan aðlarken zalimler gözlerimden öldürüyorlar beni
söyle sevgilim n’olur söyle ölüm kýskanýrken senden beni gözlerin hala benim mi
H.Ali Aydýn 16.01.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
aliy67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.