Rüzgâr kendini kaybedip Aðaçlarý azarladýkça, Bir ben anlýyorum Her keskin uðultuda biraz daha öldüðünü Bir ben.
Þehrin bir mahcupluðu var sanki, Neye...
Kime uzuyor zaman Ayaz kimdeki boþluktan kalma Kimin siyahýndan
Akþamýn incittiklerini ýslatýyor yaðmur bir bir Bir bir yok oluþlarý aðýrlýyor terli yüzün Biz iliksiz iki düðmeyiz, Yarýn iki kolunda. Yalnýzlýk ne mümkün!
e l i f n u r a y þehir, 41
Sosyal Medyada Paylaşın:
ezelmai Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.