RÜZGAR ARTIK HİÇ UĞULDAMIYOR..
rüzgar yine bilmem kaçýncý kez uðuldadý yine..
ben susmalarda ,
yüzüm yere dönük..
içime çökmüþ yine temeli yýkýk hüzün..
asuman savuruyor göz yaþlarýmý,
sýrtýmý sývazlar gibi belediye banklarý.
sensiz zaman..
yelkovansýz, akrepsiz, rakamsýz...
yine uðuldadý rüzgar, acý bir feryat gibi..
virane bir sandal gibi sendelendim.
buzul bir kýyý ve buz tutmuþ umutlarým...
umutlar buz tutarmýydý hiç ?
tutmuþ demek ki..
bak yýrtýk kýyafetler gibi yapýþmýþ duygularým..
kahrediyor beni nafile yakarýþlar,
serzeniþler, çýrpýnýþlar..
sensiz zaman...
koca bir çýðlýk, karanlýk..
rüzgarýn ölüme davet eden sesi,sustu sonunda!
bir bir süzüldü asumanýn bulutlarý,
umutlarým buzulu býrakýp,ayaza gerdi,
belediye banký sonunda aguþuna aldý
süzülen , sessiz bedenimi.
evet..
bitti artýk!
RüzgaR ArtýK Hiç UðuLdamýyordu...
15.Ocak.2009 15:23
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.