Doðmuþum. Kara yerlere, dar pencerelere. Açýlmamýþ demir kapýlar, Asma kilitli. Saklamýþlar bedenimi, Çalmýþlar kaderimi, Adým namus, Soy adým yok. Künyeme sýfatsýz yazmýþlar. Ne sevdalara, cismim kazýlý, Nede bahtlar dizilmiþ uðruma, Takmamýþlar. Gelmek istermiyim kýt ömürlere, Sormamýþlar. Vebal olmuþlar, bedel koymuþlar, Beþ arþýn patiskaya satmýþlar bedenimi.
Ýki kapý arasýnda ömrüm, Ýki kapý arasýnda, dar bir geçitte. Ölüm kaderim, zulüm anamdýr. Nenemdi benden öncekiler, Onlarda kolay mý boyun eðmiþler? Kaç ömür çürütmüþler köprüsüz.
Esareti bilerek, Sinerek yaþayan, tek cins, Tek varlýk, Çocuklar doðurtulan, Ama asla kendinin olmayan, Tek canlý Havva kadýn.
Varlýðýmla var etmiþim, Ben doðmuþum, ben doðurmuþum. Ve ben; adsýz olmuþum.
Feriha CEYLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
feriha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.