ALBIZ ALSIN CANIMI

Defterini dürdüm sevdamýn
Senden gidiþimle baþlamýþtý
Sancýlý, kanatarak
Ýçime içime akarak

Kaçýncýsýydý bilmiyorum
Önemsiz gitmelerin
Senin koynun kalabalýk
Benim gülüþüme yer yoktu
Söyledim
Gönlüm cimridir benim
Sevmez ki bölüþmeyi
Ýnadý tuttu
Olacak oldu

Ýlk ayrýlýkla baþlýyor sevdalar
Yarasý da ilk ayrýlýktan
Zaman köz yangýsý
Sevgiyi boðan
Issýzlýðý, çaresizliði bize býrakýp
Tüketiyor hayatý bölüþmeleri

Unutma
Zalim, inanç- barýþ diye geldi
Kirli ve baðýra çýðýra- arsýzca
Zulüm kustu
Sebebi ihanetti
Ben de unutmam
Ayrýlýðýn ilk sebebi ihanetti
Ýkincisi ihanet
Üçüncüsü ihanet
Sonuncusuydu sevdayý nasýrlaþtýran yüreðimde

Biliyorum
Ýyileþmeyecek yaram!..
Sense hatýrlamayacaksýn
Belki
Zümrütün çiçekleri de hatýrlanmayacak artýk
Yoksunluktan, kanmýþlýktan
Utanç ve vebal içinde babalarý
Mevlana’yý- Yunus’u unuttuklarýndan
Iþýklarýna küresel is bulaþýnca
Kararmýþ dünyalarý
Analarsa þüphe ve acýlarla gidecek yanlarýna
Aðýtlar yaka yaka
Yeþilin yakýlmasý günahtýr bilirler
Ama susacaklar hep
Çaresizlikten
Benim sana sustuðum gibi.

Daha dündü Telafer kýrýmý
Unutuldu, kimse aðlamýyor
Unutursak herþeyi
Daha da kötü olacak gelecek
Yoksuldan alýp aç a/gözlüye veriyorlar
Millet açlýkta eþitlenecek
Ayakkabý oyuncaðý varmýþ
Heykele atýlandan saðlamca
Þimdi sahipsiz miþ
Oradan artakalan
Zalime susup ölüme aðlayan
Yasayý, hakký unutan
Zulmü haketmez mi
Bilirsin
Yürek ve toprak
Ayrýklarý kaldýramaz
Küçücük bir çizik kabuðu kaldýrýrsa
Sonra Kan tutar
Beni kanattýðýn gibi

Kimsesiz çiçekleri yoldular
Tanrý nereye gitmiþti o zaman?!
Þimdi nasýl karþýladý bilmiyorum
Adalet neredeydi...
Ücretini almýþtý önceden
Karanlýk kirli elleri tutup kýrsýn diye
Oysa þimdi
Öteki çiçekleride yolacaklar
Korkuyorum
Senin kalabalýðýndan bulandýðým gibi
Günah deðil mi?

Ama sen korkma !
Sor bana….
Yüreðimi söktüðün gün aklýmý yitiriþimi sor
Deliydik ikimizde
Baþka
Oysa þimdi…
Sendeki kalabalýðý sevmiyorum
Özledim
Buruk, ter ve tütün kokan tenini
Öpesim geldi… huysuz benlerini
Yaban, bozkýr rengi
Sen de bana günahsýn þimdi

Aah!..
Ay saklanmýþ saçlarýn
Alný açýk- yalnýz mýsýn
Benlerine göz
Gözlerine nem düþmüþ
Hayalmisin nesin
Gözlerimdesin
Anýmsayamadým
Düþ kurmazdým hiç
Gerçektin ,öyle mi...
Yüreðimin yetimliði
Senden mi?

Biliyorum hep yalnýz kalacaksýn
Yüreðinde kimselere yer yok
Sevgi arsýzý gönlün
Utanýr hale geldiðinde mecalsiz olacak
Beniimse aklýmdan çýktý- çýkacak

Görüyorsun hastayým þimdi
Defterini dürdüm sevdamýn
Býrak aðrýlarým artsýn
Ýlaç deðil istediðim
Susturun zalimleri, yokedin öldüren ýþýklarý
Çocuklar aðlamasýn
Gülüþleri karanlýða ýþýk saçsýn
Bir huzmesi gözlerinin payý
Gün açsýn, toprak kabarsýn
Albýz da benim canýmý alsýn
Huzmene karýþmak için
Ildýz olup göðe uzanayým
Aktenim serinlesin diye
Bolkarlar’a karýlsýn.
10.1.2009

© ILDIZ

Sosyal Medyada Paylaşın: