Gazzede Yapay Cehennem
GAZZE YAPAY CEHENNEM
Bir cehennem oluþmuþ, Gazze topraklarýnda
Bedeni, yanaklarý, saçlarý, her yaný yanmýþ,
Çocuklar var yol ortasýnda.
Misket bombalarý, ahtapota dönmüþ semalarýnda
Alev alev, yalamýþ gövdelerini, kor düþmüþ baþlarýna
Minnacýk aðýzlarýnda, dilleri boðazlarýna akmýþ
Tüm dünya nedense buna seyirci kalmýþ,
Soydaþlarý bile bilmem neden dönüp bakmamýþ,
Sanki inanmak imkânsýz, yapanlarda, yan bakanlarda vicdansýz.
Aðlaþýyor çamur deryasýnda minicik kýzlar
Yatýyor önlerinde tanklar altýnda ezilmiþ babalar,
Yahudi hançeriyle doðranmýþ iki aylýk yavrular
Her þeyini yitirmiþ çaresizce feryat eder analar,
Okul bilmez, cami bilmez, revirlere bile atýlýyor bombalar
Ve toplanan çocuklar, betonlarýn altýnda yok oluyorlar.
Gazze’nin gözyaþlarý akýyor þimdi,
Kudüs’ün yaný baþýndan, ýrmaklar gibi
Dost bilinen Müslümanlarda uzakta sanki
Ortak olmaktalar yahudinin zulmüne,
Aldýrmýyorlar yavrucuklarýn o çileli haline.
Acýlar diyarý olmuþ Gazze
Zehirli çiçekler açmýþ, kan ile sulanan vahalarda.
Gözümün gördüðü yýkýlan binalarda,
Kýrýlmýþ koparýlmýþ kollarý bilekleri,
Kemikten ayrýlmýþ salkým saçak etleri,
Birbirine sarýlmýþ kardeþler ve cesetleri,
Büyük bir ibrettir insanlýða, hâlbuki o ceset resimleri,
Bir seyirci gibi görsün dursun, dünyalýlar,
Kendi evladýna yapýldý varsaysýnlar bu zulmü
Tüm dünyalý analar.
Gazze bir avuç yahudinin kýskacýnda,
Birçok Müslüman da o kâfirlerin yanýnda,
Vampirler dolduruyor iþkembelerini
Gazze halkýndan bebeklerin kanýyla.
Bu kadar masumun ahýný alýrsan eðer
Açýlmaz bahçende seninde tomurcuklar ve güller
Her bir yürek kanlý bir ateþ gibi yanarak girer
Gözyaþlarý derya olur, seni de içine gömer
Gazzelim, sen iþine bak, yoður topraðýný,
Yoðururken sar içine Rabbinin tüm gazabýný
Gücün yok bilirim Buuðuz et verir yaratan onlarýn cezalarýný.
Bu ateþ bulutu, Filistin halklarýnýn üstünde
Örneði yoktur belki ejderhanýn bile saldýrýþýnda,
Kuþlarýn cývýldayýþýna,
Çimenin deðmesine üþümüþ tenlerine tenlerinde.
Bir lokma ekmek girmemiþ günlerdir midelerine
Bir yudum su yok deðsin, kurumuþ dillerine
Bir ateþ bulutu var sadece, en bildik yerde,
Uçaklardan atýlýyor baþlarýnýn üstüne.
Bebekler ölüyor, analar ölüyor, sanmayýn çaresizler ölüyor
Ölen insanlýktýr, vicdandýr, merhamettir
Hissiz dudaklar, gayretsiz kalpler,görmeyen gözler
Asla deðil çamur deryasýnda yatan cansýz bedenler..
Ey insanoðlu, ben medeniyetim diyen uluslar
Kim sizleri bu kadar kör yapýyor,
Kim vicdanlarýnýzý karartýyor,
Ey Filistin halký, nedir içinizdeki kardeþe haset duygusu
El ele tutuþsanýz olusunuz, devletin yenilmeyen ordusu
Birleþirse taþ atan eller, o zaman olur Ýsrail’in korkusu
Cihat marþlarýnýz olur, bir mutluluk türküsü.
SELAHATTÝN ÖLMEZ
09.01.2008
Cuma namazý çýkýþý Filistinlilerin birbirine düþtüðünü gördüm ve üzüldüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.