I. Aþk deyince sözler yetim kaldý, Aþk deyince bülbül hâra kaldý, Aþk deyince Mecnun çölde kaldý… Aþk dedim; Sözümde sen oldun, gülümde sen, çölüm de…
II. Aþk… Hayaliyle yaþamak belki sevgilinin, Belki hüzün dokumak hecelere… Geceye sormak hicraný belki, Belki kaybolmak meçhullerde…
III. Aþk… Serçenin kanadýndaki Bir yaðmur damlasý kadar titrek, Bir þakayýk yapraðýnda Asûde bir hüzün kadar ürkek. Ve aþk… Gecenin zifirinde sana varmak kadar berrak. Sosyal Medyada Paylaşın:
caabars Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.