Düþerken.. Ahh! kendimden geçerken.. El uzanýr, kol direnir, nafile.. Neden þimdi? Neden burda? Neden ben?..
Ýsyanda hücreler, sinirler.. Tümüyle isyanda beden.. Beyin iflas, kaslar laçka, beden boþ... Beton soðuk, gözönünde karýncalar binlerce..
Kaslar kasýlmakta.. Dilim acýmakta, caným yanmakta.. Çarpmýþým kafamý kalorifere.. Alnýmdan sýcak sýcak.. Kýzýl bir þerbet süzülmekte.. Neden þimdi? Neden burda? Neden ben?.. Beton soðuk, gözönünde karýncalar binlerce..
Bardak vardý elimde.. Þimdi bin parça çevremde.. Bir kýsmý elimin derisinde.. Bir kýsmý yerde paramparça.. Ruhum gibi, elim gibi, alným gibi.. Ben gibi.. Parça parça, lime lime..
Ve de.. Kýzýl þerbet renginde...
13.01.2009 Ercan Karmoko Trablus-Libya
Sosyal Medyada Paylaşın:
adigelibya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.