A CANIM REDİFLİ ŞİİR DENEMESİ
gürhan
A CANIM REDİFLİ ŞİİR DENEMESİ
Ne kadar eðilsen o kadar iyi,
Ne kadar bükülsen o kadar kýymetli.
Kauçuktan deðiliz ya a caným!
Lastikten de deðiliz vallahi, napalým a caným!
Et ve kemikten mürekkep
Üstüne bir tutam ruh katýlmýþ
Faniyiz yani, anlayana aþk olsun!
Biraz mürekkep yalamýþlýðýmýz var,
Biraz okumuþluðumuz,
Biraz sevmiþliðimiz var cümle mevcudatý,
Biraz da meftunluðumuz a caným!
Bunlar artý olarak yazýlmaz hanemize
Bilirim, bilirim ve kan aðlarým halimize.
Kim takar erdemi,
Kimin umurunda onur?
Sahi kadir kýymet bilir mi eller?
Kimin derdi ilçenin derdi ki a caným!
Halimizi böyle yaz kâtip kardeþ;
Bir devre düþmüþüz ki,
Sermayemiz bir tek insanlýðýmýz kalmýþ.
Sermayeden yiyen bir toplum,
Ahlak rafa kalkmak üzere, saygý göç etmiþ
Sevgi sadece bir isim olarak yaþamakta
Erdem güneþte dahi görünmez
Maharet ataletin altýnda
Yalan, saltanatýn keyfinde
Doðruluk, gün yüzüne çýkmaya cesaret edemiyor.
Liyakat o da ne? Yetenek hadi oradan!
Hak hukuk, hadi yandan a caným!
Bu ilçe neleri yitirmekte, yanan var mý?
Bu ilçe neleri kaybetmekte gören var mý?
Ben bir garip þair,
Baþýbozuk, lafý kazýk, kelimesi azýk,
Karakoçan’da oyalanýr dururum boz bulanýk.
Gördüm görmediðini her kulun,
Karanlýkta aðlayanýný,
Aydýnlýkta dertle kaynayanýný,
Kaþýðýný boþ tabaða sallayanýný,
Milleti lafla sýrtýnýn tam ortasýnda vuranýný,
Beþ para etmez onca pulun.
He caným, kýrk yýl taþýrsýn sýrtýnda týk yok,
Bir gün indiriverirsin ipiniz pazardadýr.
Ah maralým, ah delalým, ah halim!
Sen de mi söylüyorsun elin türküsünü
Sen de mi çiðniyorsun elin sakýzýný
Mezre’den, Goman’dan, Dolan’dan, Golan’dan
Ýlçemin dört bir yanýndan;
Bir çið düþer kirpiklerimin üstüne Silbus’tan
Aðlamak bir hal olur a caným!
“Dünya hoþtur ama boþtur.” derdi rahmetli dedem
Hoþluðunu görmedi ama boþluðunu biz gördük.
Kim demir atmýþ ki yeryüzüne;
Kim halatlarla baðlamýþ ki kendisini,
Kim kazýk çakmýþ ki!
Kalecik gibi dön yüzünü güneþe,
Sýrtýný daya Tekardýç gibi daða,
Karþýla yatýlý gibi her geleni,
Yolcu et herkesi Karapýnar gibi.
Sar gökyüzü gibi tüm beþeri,
Sakla gece gibi þaþarý,
Ört yorgan gibi kaþarý.
Atarý tutarý yok bu iþin
A caným, kuralý yok bu iþin
Adamýn varsa ne ala
Yoksa elveda!
Ohi yaþlý bir dere,
Türkü söyler kendince,
Lüküslü günlere hasret
Üzülür durur kavlince.
Gültepe(mezarlýk) en sessiz mahallen;
En þikâyetsiz,
En siyasetsiz,
En ibretengiz, a caným!
Ne durursun bre Karakoçan?
Bedenler baþkasýnýnsa eðer,
Ruhlar senindir.
Eðitim þart, eðitim için okul þart!
Koltuk sonraki iþ, makam mafiþ.
Son durak uçurum, eðitim Allah’a havale!.
A caným, bu ne güzel iþ!
Ýðdesine caným iðdesine Karakoçan’ýn
Ne girmez midesine patlýcanýn.
Kýrk yýl yazsak daha nicesini,
Sarmaz hiç kimse dolma gibi patlýcanýn.
Patlýyacan a caným, patlýyacan
Bu kadar ispiyonlayacan da aman
Seninki 24 saat can,
Anlayacaðýn bizimki patlýcan.
Çok can canlý bir þiir oldu,
Yaþasýn Karakoçan!
Övmen bizi sövmek gibidir,
Sevmen bizi dövmek gibidir,
Vallahi istemem bir kýlýný,
Yeter ki baþkasýna ver talkýnýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.