Bilerek incitmedim yerde ki karýncayý Üzmedim gökyüzünde uçan serçeyi Kýrmadým benim gibi bir insanýn kalbini Sevdim yaratýlaný yaratandan ötürü Ýndirmedim seviyemi hayvandan aþaðý Hep sýðýndým yaratana rabbim diye Ýmrenmedim dünyada verilen nimetlere Hatýrladým ölümü sevdim ahireti ebedi diye Neyleyim ölüm olduktan sonra koca dünyayý
Anlatamadým derdimi ýzdýrabýmý üzülmesin kimse diye Attým bulunmasýn diye hep yürek denen kör kuyuya Güvenmedim güvenemedim dostuma söylemez kimseye diye Dert benim çile benim üzülmesin acýmasýn kimse diye Bildim dostlarýmýn kýymetini Allah dostu diye Sýr vermedim düþmanýma ben ölünce arkamdan gülmesin diye Bildim hep sonumuz bir avuç toprak bir kefen, elimiz boþ diye Ýþte sona geldik dünya sonsuz nimetler bol diye diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
umut37 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.