sensizliðin suretiyle yüzleþiyor bitkin özüm karanlýk ve karamsar bir resme döndü yüzüm söndü gözlerimde,kor ateþten cýkarýlmýþ hüzün çelimsiz gölgelerinde konakladý göçebe ruhum...
hani en derin çýðlýklarý sen boðardýn ben vuslatýn yar’ýnda takýlý kaldým kaskatý kesildi bedenim,yenilmedim,direndim...
tam karayý görmüþken yan yattý gemim ben benim sýfatlarýmý seninle keþfettim bundandýr yýlmadan varlýðýma direniþim...
kendi meydanýnda savaþý kaybetti mutluluk gülüþümü infaza sürükledin,sensin sanýk benim silahým kýrýk,ancak bayraðým asýk soluðum kývranýk,lakin gökyüzüm hep açýk beni yaradandýr bana en büyük tanýk..!
FATÝH ALBAYRAK 08,01,2009 TRB
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatihalbayrak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.