Bir sabah iki sabah…

Korkarak sakladýgým tum oyuncaklarýmý.
Yanýma almak istýyordum,
çocuksu cizgi film savaslarýmda.
Yalnýz kahvaltýlarýmdan,
nedensiz uyanýslarýma kadar küsmek.
Yeniden gulmek,
ugruna herseyi kabul etmek istiyordum oysaki.

Sevinerek seviþmek ,
cocuksu guluslerde saklý olan masum bakýslarýmý arýyordum,
Sen olmak istiyordum oysaki tir tir tittrerken içim,
Yine bir cesaretle eline doðru uzatýyordum elimi,
Ne kadar uzak olsanda,
en azýndan vardýn, buydu avunmam,
Kanmam,
evet hep bu kanmalarýmýn suçuydu þimdiki þüphelerimin gerçek yüzü,
Ne sendin nede geçen sessiz zaman,
bendim biraz, ne olur hadi elini uzat niyeki bu nazlanman…

Ýþte bir sabah iki sabah, kaç sabah kaç gizli þehir,
kaç içine kapanýk duþ sýcaklýðý,
Sadece gülen gerçek yüzler
ve her yüzden ayýrt edebilidiðim sen oluversen,
çýkýp gelsen…

Sosyal Medyada Paylaşın: