Suskun Nefer

hoþça kal ediyor susuzluk
yýkanýyorum güneþinde sýrýlsýklam
uçup giderken son neferi suskunluðumuzun
soluðundan öpüyorum kargaþalý bir zamanda
yalnýzca doðru ve erken ölmek için
ne kendime ne sana hissettirmeden…
utanýrým böyle gitmekten
sensiz ölmek yakýþmaz hiçbir yerime
hiçbir üþümek hesabýný veremez
sisli bir uykuyu küllendirmeksizin
ansýzlýk olmanýn
karlarýn beyazlaþmasý annemdir benim
saçlarýmda kan kýzýllýðý
asice bir ýlýklýðý taþýrken buz tutmuþ yollarda
seni ararken sana bakmanýn tadýyla
çýð yüzü görmemiþ kentlere


çizdiðin çizgiyle uyuþmadý tamamým
yarým yamalak çizilerde eksilmiþ sorunsuzluk gibi
gözlerime uymuyor þaþkýnlýðýn
“sen deðilsin”i çizmekteyim aþýrý
hiçbir kuþ saltanatý yýrtmýyor artýk gökyüzünü
yaðmurla lekelenmez ki hiçbir aþksýzlýk
yorumsuzlaþýyorsun ve aðlamaklý gözlerin
uyku sersemi ömrüme inat
açtýðýn her kapýda bir bardak gözlerinin önüme dikiliþi gibi

yalnýzca doðru ve erken ölmek yakýþýrdý dilimize
sað salim ulaþmak için aynalý aðacýmýzýn en yüksek dallarýna
hangi kendini bilmezlik okþar ki yanaklarýmýzý
bilinmez ki
gökyüzü kitaplýðýmýzdýr bizim
ayracý bulutlar
ve gözlerine bakarým nerde kaldýðýmý anýmsamak için
gözlerinden izlerim bütün bir hayatý
gözlerini kapamanla dinamitlenir büsbütünlüðüm
kirpiklerin tel örgüleridir dýþ kapýmýn
uyuman tutsaklýðým
soluk soluða kurtulamamak gibi
bir þey kalmamasýndan geriye
bana bakmandan
dosdoðru bakmandan
yalnýzca doðru ve erken ölümüm gibi

sen susarsan mevsim de susar
kýþ da biter
benimse piç bir çað solar dudaklarýmda
son bir sigara yakar elimde çantam
sýrtýmda bavulum
yollara güvenini kaybeder adýmlarým
sadece geçmiþte dinlediðim
ýsrarlý þarkýlarý ister gözlerim
akþam kuþlarý çatýlarý gözler
aðlarýný serer önüme
hiç yaþanmamýþ bir birlikteliðe öykünmek
iþe yaramaz soytarýlar gibi
yalnýzca doðru ve erken ölmemin gerekliliði gibi

Kaðan Ýþçen





(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: