ŞİİR GÖZLÜM

Bir günah iþledim, kabul.
Üzdüm seni.
Ama hiç aldatmadým.
Gözlerim deðmedi baþka gözlere,
Ellerim deðmedi baþka ellere.

Hani sen iyiydin, anlayýþlýydýn.
Hani adam boyu sevdalar büyütüyordun bana yüreðinde,
Hani hiç yabancý bakmayacaktý gözlerin,
Hani hep sevecektin, gitmeyecektin.

Oysa ben düþerken yükseklerden,
Bir sen döndün sýrtýný bana,
Anlamadan, dinlemeden sensizliðe mahküm ederek,
Biraz daha ittin aþaðýlara.

Þimdi yine ayaktayým.
Baþým yine dik.
Ama yaþýyorum sanma þiir gözlüm, yaþýyorum sanma,
Ne güneþ turuncu sensiz, ne gökyüzü mavi,
Açýlan her kapý çaresizlik, her pencere kahýr.
Karanlýklar sardý her yanýmý,
Karanlýklarda sensizlik.
Baktýðým her yerde sen varsýn,
Gittiðim her yerde sen.
Þarkýlar seni anlatýyor,
Þiirler seni.
Bulutlardan sen yaðýyorsun,
Yýldýzlarda sen parlýyorsun,
Her rüzgarda sesin var,
Her rüzgarda kokun.

Dön þiir gözlüm,
Dön bana.
Dönki baharým gelsin,
Yeniden açsýn çiçekler.
Dön ki yaþayayým.
Dön ki yaþatayým.
Dön ki mutlu etmenin mutluluðuna varayým.
Dön, herþeye yeniden baþlayalým.

Ben affettim gidiþini.
Giderken yaptýklarýný.
Sende affet beni,
Ana þefkatinle, çocuk yüreðinle affet.
Affet ki bende kendimi affedeyim,
Affet ki aldýðým nefesi farkedebileyim.
Yoksa seni her görüþümde kendime kýzacaðým.
Seni her görüþümde, kendimden utanacaðým.
Þiir gözlerinde yaþýyorum derdim ya,
Affet de dön, yoksa,
Þiir gözlerin olmadan yaþayamayacaðým.

Tuncay OCAKLI


Sosyal Medyada Paylaşın: