KALABALIK YALNIZLIĞIM
iþte bu da benim içimde ki kalabalýðýn toplu feryadý,
hepsini kalbime sakladým artýk caný ve de cananý.
birgün oldu ki bunlar gözlerimde figaný yaþý,
ey yürekler iþte bu da benim gönlümün kalabalýk yalnýzlýðý.
biliyorum her daim çok sevdim,sevildim onlarca gönülde,
demedi hiç kimse birgün elveda bilirim demezde,
bu kalabalýkta kaybolmadým hiç kendimde kaybolduðum kadar,
elbette bu kalabalýk yalnýzlýðýmda fanidar.
dünyaya gelen konan göçer bugün veya yarýn,
iki kapýlý han derler yolcusuyuz bu dünyanýn,
evrene misafir geldim,onca gönülde misafir olduðum gibi,
sevdim seveni,hiç birinde görmedim kendime verdiðim kini,
ve sevdam herkese sevdalandým.
kimse bilmez bu kalabalýkta mutlu gözlerin damlasýný,
göremez kimse,gözdeki yaþýn inceden kalbe akmasýný,
vede bu canýn birgün hayata elveda çakmasýný,
bilmez dedim ya bilemez kimse,içimdeki kalabalýk yalnýzlýðý....
ERDEM....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.