Hayatýn içine dâhil olmakla rahatým kaçýnca Girdabýn çevresinde dolaþmayý yeðliyorum. Merkeze doðru çeken bir þey var ama Ne olmadýðýný kestiremiyorum.
Ayaðým kayýp da caným yanýnca bir gün Yardým için yakarmaktan utanýyorum. Bana benden yakýn cananým var ama Uzaktaymýþ gibi bulamýyorum.
Sonralara ertelenen plânlarým çekmecede Dünden kalan bugünlerle boðuþuyorum. Yeni merhabalar için cesaretim var ama Acele ettikçe aðýrlaþýyorum.
Suda kabarcýk, ateþte buz, toprakta can olan Özü ayna, gönlü ziya, sözü derya olandan Ýsteðim var elbet ama kendim için deðil Benim hayallerim biraz bekleyebilir. Üstâdým býrak þimdi þiir falan yazmayý Ýnsanýn yaktýðýný yine insan düzeltir. Kim bilir… Þiire noktayý koymadan Tarih yüz çevirir belki bebeklerin kanýndan.
Göklerden yaðan ateþ topuna Oyun sanýp da kucak açan çocuk Cebimde sana vereceðim þekerim var ama Ellerin neden bu kadar soðuk?
Bilirim… Affetmeyeceksin seyre dalan dünyayý
Aradým… Af dileyecek bir dünya da kalmadý.
Her þeyi geri almayý isterken Büyümeden ölen son çocuk ben olayým duasý Dökülür topraða yakýþmasa da kalbinden.
Ýnan yaþam senin tattýðýn kadar deðil Bunu en çok koltuðunda keyif çatanlar bilir. Analarýn feryadýna saðýrlaþan mahlûkat Bugün sana, yarýn kime akýtacaktýr zehir?
Özden HORAN 2009-EDÝRNE
Sosyal Medyada Paylaşın:
soloyin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.