Duaya yüzümüz yok, biz kara yüzlüyüz.
Nimete þükür bilmez, kuluyuz ahir zamanýn,
Sýkýþýnca kapýsýna yöneliriz Allahýn...
Ýmanla aramýzda, bir sürü duvar,
Toprak çatlak, susuz, asýk suratlý..
Üzerine yaþayandan þikayeti var.
Yollarýmýz arayýþta, zikzaklý....
Mahsül neþesiz, kurumuþ, boynu bükük,
Buram buram yanar, mevsimler þaþkýn,
Doðanýn örtüsü solgun , sökük...
Þükürsüzüz, hayat bölük pörçük...
Günahkarýz tövbe, bizleri affet,
Bereket gelsin, verme afet,
Secdeye götüren iman nerede,
Ýnsan bu , eder hep þikayet...
Yaþar bir arada bir derede....
Þimþek çaksýn, gök gürlesin,
Sular þakýr þakýr,
Ördekler bayram yapsýn...
Mis gibi toprak kokusu sarsýn,
Anam kokan baþörtüler ýslansýn...
Çocuklar þarký söylesin.
“Tarlada çamur, teknede hamur,”
Ver Allahým! Sicim gibi yaðmur.”
Kapýna geldik, senden ümit kesilmez,
Mahsum bebeler aç kalmasýn...
Çatlak eller,
Susuz böcekler...
Mikail’e(AS)emret sularý býraksýn,
Merhametin bol, baðýþlayan Haksýn...
Yaðmursuz bitki mi yetiþir,
Kurak her yer haþýr, neþir,
Yüzü gülsün çiftçinin,
Þükretsin.
Karþýlýðýný alsýn emeðinin...
Ve Allahým ver yaðmuru,
Okþansýn topraðýn gururu...
Mart 2007/Kampüs
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.