Kül Benizli Çocuklar

Ýkisi de yabancýydý birbirine.
Pusulasýz yollarda pusuya düþtüler.
Biri diðerine hasretini mýrýldandý,
Diðeri ise durumundan hayýflandý.
Ýkisi de mustaripti.

Biri eðilip baksa görecekti bu kül benizli çocuklarý.
Ardýnda okyanus vardý rüzgârýn, esiyordu.
Yeryüzü bu yalan bakýþlarý hibe ediyor,
Bütün alkýþlar yalnýzlýðýn tezini çürütüyordu.

Ýkisi de yabancýydý düþlerine.
Ýðneden ipliðe bir yol vardý, bulamadýlar.
Allak bullak masallarda doðdular.
Daha dünden, çizilecek krokilere kurbandýlar.

Biri doðrulup baksa görecekti kül benizli çocuklarý.
Altýnda kökü vardý fidanýn, büyüyordu.
Gökyüzü bu oluþumlara yardýmcý oluyor,
Bütün yaðmurlar düþeceði yeri biliyordu.

Hasret, an ve birkaç öteberi öldüler.
Yani soruldu mu, hayattan ne istediler?
Bir testinin suya gidiþi gibi deðildiler;
Ne bir el, ne de þefkat gördüler.

Sosyal Medyada Paylaşın: