Bir nefes alýmý kadar süresi,
Þu yalan dünyanýn þöhreti þaný,
Bir nefes kadarmýþ tüm sermayesi,
Ne kadar da zormuþ anlamak bunu.
Her þeyi geçici, yanar gönüller,
Söndürmez yüreði, Fýratlar Niller,
Bir günde soluyor, verdiði güller,
Kendine benziyor sahte oyunu.
Hep aldandým, baygýn bakan gözlere,
Hep inandým, gönül yakan sözlere,
Hiç bakmadým, yokuþ çýkan dizlere,
Meðer hep siyahmýþ dünyanýn fonu.
Bitmeyen arzuya gönül astým da,
Bir sevgili oldu gönül postumda,
Bir bir uzaklaþtý eþim dostum da,
Kimin baki kalmýþ dünyada saný.
Daldýðým uykudan uyanamadan,
Yýllarýmý yedi gitti týnmadan,
Harcadý ömrümü, hiç usanmadan,
Yalancý dünyanýn yalancý jönü.
Gerçek mi hayal mi, fark edemedim,
Gerçeði hayale, gark edemedim,
Karþýmda Azrail, çark edemedim,
Meðerse dünyanýn gerçekmiþ sonu.
Maðrurlanýp gezdim, hep övünerek,
Firavuna bedel, bir küçük sinek.
Ümit’im bindiðin dört kollu binek,
Senden izin almaz, makbere yönü.
Ankara – 01.01.2009
Ümit Zeki SOYUDURU