YOKSUN

“Benim sevgim sana aðýr gelir.
Dayanamazsýn.” demiþtin ya.
Gerçekten o kadar aðýr ki
Her gün, her saniye, her an
Karabasanlarým oldu.
Canýsým!
Yüreðimin köþesi!
Sen bitmedin bende
Kaybolmadý sevgin yüreðimde
Sesin hala kulaklarýmda

Nasýl yaþardým ki yoksa ben?
Hatýralarýn olmasa,
Hayal kuramasam,
Seni düþünemesem
Alevlerin her kývýlcýmý olurdum.

Ýlk kez bu kadar çok sevdim ben.
Sevgiyi benliðimin her köþesinde duyarak.
Senin varlýðýný içime çekerek
Seni tam anlamýyla yaþayarak
Sevdim.

Þimdi gelsen
Görsen ne halde olduðumu
Kül gibi olmuþ cansýz bir ten
Tüm parýltýsý sönmüþ bir çift göz
Tükenmiþ umutlar
Yýpranmýþ bir beden
Bitmiþ bir yaþam

Acýr mýsýn halime
Nefes yerine seni solumama
Bir toz tanesi olmama
Yere düþen yaprak gibi ezilmiþliðime,
Savrulmuþluðuma
Acýr mýsýn?

Sensizlik
Ah bu sensizlik
Çýðlýk çýðlýða týrmalýyor
Örseliyor kalbimi
Adým adým ölümü duyuyorum bedenimde

Yalnýzlarýn,
Acý çekenlerin gözyaþlarýnýn saltanat sürdüðü,
Sevginin fýsýltýlarýnýn yankýlandýðý
Mekandýr geceler.

Sattýn beni gecelere
Zifiri karanlýkta nasýl yaþanýlýr ki?
Hiçbir ýþýk yok
Çekip çýkaracak ne bir el
Ne de
Bakýþlar var.
Yoksun iþte
Sen YOKSUN.

Sosyal Medyada Paylaşın: