KIŞ

Kimini aðlatýr, kimini güldürür.
Kýþýn kar-ayaz’ý ilikten dondurur...
Âyân-beyan demler çaðlatýr soldurur;
Kýþýn ekmek sudan tatlý ateþ, kurban!

Rahmeti þenleþir, dolusu kar’ýyla.
Emeller âmiller, örülür ak’ýyla.
Bahara daðlanýr, deste gül bað’ýyla;
Can suyu daðýtýr, doruða kýþ kurban.

Toprak kar-ayazla, tavlanýr yaðlanýr.
Elvan-elvan nûr’la, uyanýr canlanýr.
Þefkati þahlanýr, dallanýr ballanýr:
Bereketin hândýr, cihana kýþ kurban...

Yazýn mikrobunu, daðlar don-kar’ýnan;
Durulayýp pâklar, yaðmurla dolu’nan.
Nebâtât mahlûkat, bülbüller kuþ yýlan;
Rahminde kanlanýr, ilkbahar yaz kurban...

Aþýðýn kanýnda, canana ulaþan.
Þairin ruhunda,çaðlayýp daðlaþan.
Fakirin evinde, dondurup çorlaþan;
Olmazsa olmazý,yaratan kýþ kurban...
Rifat Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: