ÜMİT HER YERDE

yitik kalbin hüznünde gördüm
yitirilmemiþ kalanlar vardý
ananýn çocuðunu sarmaladýðý gibi
yitirilenleri býrakýp kalanlara sarýlmak
o sýcaklýkta gördüm ýþýðý
ümidin hep kalacaðýný

huzurevindeydi
beli bükük Leyla teyzenin yüreðinde
Bekir amcanýn feri sönmüþ bakýþlarýnda
kirli elleriyle çay yudumlayan
Kütahya’nýn kömür taþ ocaklarýnda
hayata veren sýcaklýðý
ümidin hep kalacaðýný

kýrýk kuþlarýn kanatlarýndaydý
esen dudaklara dokunuþta rüzgarýn
dalý kopan hüzün bakýþlarda aðaçlarýn
ana yüreðinde kopan fýrtýnalarda
fýrtýnayý dindiren ýlýklýðý
ümidin hep kalacaðýný

dað köylerine yaðan güz yaðmurlarýndaydý
hüzün yaðarken
ceviz aðacýna býrakýrdý
aðlardý sessiz terk edilen dað çileði
boþluða konan kelebeðin
kanadýnda saklý
ümidin hep kalacaðýný

Ýþten çýkarýlan delikanlýnýn yüreðindeydi
terk ediliþi sindirememenin koynunda
kaçak sevgililerin
gizliden bir yerde buluþmalarýnda
zamanýn hayatýn gözüne bakýþý
ümidin hep kalacaðýný

isli han odasýndaydý
memleketten sürülmüþ sürgün yüreklerde
kýrýþýk gömleðindeki solgun renklerin
dumaný göðe kavuþturan tütünde
tahta gýcýrtýsýyla çýkarken merdivenlerin
bekar odalarýn ruhuna
anladým saplanmýþtý
ümidin hep kalacaðýný

at koþturan askerin yularýndaydý
mataradan çýkan gurbet kokusu
içine sinen korkuyu papatyalara salarken
bir can düþse de
düþmeyen canlar içinde
tabutun içine girer saklanýrdý

bitti denilen yerde
kýr çiçekleri gibi açar yine çýkardý
anladým bu dünyada
ümidin hep hep kalacaðýný

Ýsmail HAÞÝMOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: