*Belgin, ama az sonra. Birazdan, þimdi deðiþecek olana. Sunulur.
Çok armaðaným var Sana Hangisini versem acaba! Çocukluðunu mu Gençliðini mi Hüzüncünü mü Korkunu mu Sevdaný mý? Sevdasýzlýðýný mý Yoksa
Umularýný mý dersin?
En iyisimi sen seç
Acýya karýþmýþ çýðlýklarla Belirti bu Bir var oluþ Tertemiz ve çýplak Doðdun Hoþ geldin sen
Kirlenmemiþ kafan Ivýr, zývýrla Dolmamýþ boþlarla Yüreðin Bilisizce ama Bili olacak bakýþlar Anlamaða çevreyi Doyamýyorum bebeðim Doyamýyorum
Gülücüktesin Neye güldüðünü bilmeden Kendi ezgileri ile ninnilerle seni Eþlik burada baþlar! Sonra anlamlanacak Kayýtsýz sedalarýnla Büyü ki anla bebeðim Neye doðduðunu
Ýstenmeyen davranýþlarýnda Öcülendin! Yapamaz oldun bebekliðindekileri Artýk kucakta deðilsin sen Yürümeyi,dikelmeyi Belle çocuðum
Kýrmayasýn bir yerini Yakmayasýn Üþütmeyesin diye Üzerine titrerler Kýrar, yakar Üþütürsün inadýna! Daha soyutlama gücün ne Ne ki çocuðum
Çocuklarda büyüklüðü Görmek isterler Büyüklerde çocukluðu Adýna çocuklukta Yapamadýðým denir Seni sana býrakmazlar Býrakmazlar çocuðum
Bak annene Bak dayýna Veya ötekiler Sen de öyle olmalýsýn! Senin yaptýðýn gibi Yapýlýr mý? Ayýp oluyor Öðren çocuðum!
Diyemezsin Size baktým Siz ne yaptýnýzsa Onu yaptým! Kabullenmesi güç Deme öyle, kýrarsýn Deme çocuðum!
Kýzýlan sen misin ? Sende kendileri mi? Buda yetmez Ýpotek korlar geleceðine “Þunu þöyle bunu böyle Yaparsan Ýki elim yakanda” Ahval davranýþýný belirlerler Nasýl bilirsin o günü, sen Ne bilirsin çocuðum!
Artýk saçlarýný tarýyor Aynadan ayrýlmýyorsun Bazen fiziðine kýzýyor Avurdunu þiþiriyorsun Karmaþýklarýn var Anlamýyorsun Öðrenemedin bir türlü Sorunlarýný içine at, at evladým!
Ne çok yanlýþýn var senin Tarzýn mýdýr? Ýçyapý deðiþmen mi? Neyine senin her þeye Diklenmen, alýnman Usul git, usul gel Aslan evladým!
Eleþtiriliyorken sen Erdemliliðinle! Dikeliyorsun ebeveynine Sersemliðinde! Sevgi,saygý kalmamýþ Þu zamane gençliðinde? Ev halidir olur evladým!
Çatýþmalarýnla Ýncinmelerinle Yoksunluðunla Darlýðýnla Senden evvel Geçenlerin yollarýnda Yaþam diye hep ayný Düzgülü Süzülme geç Yollan evladým!
Bazen göz göze Duruþtun Bazen kendi kendine Kýrýþtýn “O olmazsa Yaþayamama” dalýþtýn O ne zaman öyle oldu Olmaz evladým!
Ne kadar yalnýzdýn Atiselince Hayallerinde boþ dönüyordun Düþünce Baktýðýnda Çevrendeki zenginliklere Olmuyor, sendekilerle Damak tadý, evladým!
Kapýlýnca rüzgârýna Zannýnca Þunu þöyle Bunu böyle kanýnca. Yönsetiyor, yönlendiriyor Kanýksýyordun Düzenini düzemiyordun Acul evladým!
Ah bir þu kadar Param olsa Güller dirilse Bülbüller þen olsa Çekilenleri saran Çelik kolsa Kýrardým demek Hayal oysa
Yaþayamam onsuz Dedin Görücülüðe Söz erdin Ebeveyninin rýzasýna Pey verdin Ýleriye örtük sorunu Derdin
Düþlerin,hayallerin Tadýna varmadan Yaþamsallarýn eylemine Yar olmadan Sorumsallarýn sorununu Sarmadan Bu böyleymiþ deyip Darýlmadan Vardýn hoþa Tahta boþa
Hayal etmeyi Öðrenemeyecek kadar Çaðýnda savuþtun Çoluk çocuk erincine Kavuþtun Sorumluluklarýnda susup Darýn soruþtun Hemen senden önceki Davranýþlara koyuþtun!
Ýlerisi yok kimse Yaþamamýþ ki Bu kýsýr döngüye Parmak basmamýþ ki Ezilmiþ doðacýnla Eziyorsun doðaçlarý! Buluþalým eski yýllarda Eskiye, eskiye
(12.12.1991)
*Belgin : Açýk, belirli, Fark edilen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bayram KAYA 1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.