Son Şiirim

tepemde kurþun, aðzýmda kaným
sebep oldu ölümüme diyordu çocuk;
müslümanlýðým...



bir an
babamý görürüm
oturmuþ cennet ýrmaklarýnýn kenarýna
masal anlatýyor tüm masum çocuklara
týpký çocukken dizlerinin yanýna çömelip
sessiz sedasýz dinlediðim gibi
kötülerin kazanamadýðý bir masal...



mavi þehirlerim var
dikensiz güllerim
korkusuz yaþamlarým
olmaz mý dediniz?
bu benim son þiirim
olmazlarý
oldurmak isterim
izin verirseniz...




sevgi en güzel dizelere kafiye olmak için yanýp tutuþurken
’akrepten bir güneþ þakaðýmý yese de ’diyordu Lorca
sanki benim için...

boþverin onlarý
körkütük yokluk girdabýnda
barýþ içinde yaþayacaðýmýz kentler gömdük içimize...



(sevgiyle, saðlýcakla ve dostlukla kalýn.)
Sosyal Medyada Paylaşın: