“-bak hinci: Ýzzetlerin evi hinciki tersliðin yerindeydi yerden bi ðöz, zati herkeþin öyleydi halý dokuyup duruykan ðýzlarý ðelinneri yoldan geçiyomuþ Aþþamellenin genþleri
Elif’in dýkgatýný çekmiþ iþlerinden gapgara-kýllý biri “-ay Allahým” demiþ “hu kýllýya kim varý ki” Ýzzet Garýsý da “-za(hý)r gýzým onun da vardýr bi gýsmeti Allah yarattýðý gulun nasibini veri”
“-aman ana kýrk gönlüm olsa birini vermen ona Allah yazdýysa bozsun kimi bulusa bulsun yeter kine benden uzak dursun”
bireþ sonura bobasý yollamýþ gardaþý Halil’i “-öp gýzým” demiþ “gayýnbobayýn elini” urbaya geddiklerinde bi baksay ký ötüyon evin öðünden geçen kýllý
meðerisem Elif’i isdemeye gelmiþlerimiþ, nasibiymiþ demek kine kimin, kime nasibolca(ðý)ný Allahdan baþga kimse bilmezimiþ alýn yazýsý iþde “dilediðin deði(l) demiþler gýnadýðýn baþýna geli(r)”
hemi de Allahýn gücüne ðeder yaradýlaný hoþ gör demiþler Yaradan’dan ötürü bi su yur-yaykar-temizler bi gecenin garanlýðý, bi de dört duvar her ayýbý götürü
hinci bak aslan ðibi bi sürü o(ð)lannarý göpgözel gýzlarý oldu seni-beni beðenmezler Maþallah-sub(h)an Allah
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.