Ýbrahim-i hanifâ, terk-i diyâr eyledi.
Hakkýn ayetlerini doðrulukla söyledi.
Hicret etti Mýsýra, Nemrudun inadýndan.
Beklediði bir haber, kuþlarýn kanadýndan.
Eþi Sare bir türlü anne olamýyordu.
Evlât hasreti ile yanýp tutuþuyordu.
Nedimesi Hacerle, evlendirdi Nebi’yi.
Sareye muþtuladý Ýsmail-i sabi’yi.
Ýsmailin doðumu, Muharremin onunda.
Kýskançlýk krizine girdi Sare sonunda.
Ýsmaille Hacer’i alýp düþtü yollara.
Üzüntüyle yol aldý, tutunacak dallara.
Kâbe-i muazzama meskeni olacaktý.
Ýsmail’in yüzünden zemzemler dolacaktý.
Ýki cihân Güneþi Ýsmailin soyundan.
Ayýrmasýn bizleri müminlerin boyundan.
Sare’nin yaþý geçti, Yaratan emreyledi.
Ýshak’ýn doðumunu melâike söyledi.
Evlâdýn hasretini yýllarca taþýmýþtý.
Þükrederek rabbine, mutluluk yaþamýþtý.
Ýshakýn nesilleri beni israil kavmi.
Azgýn milletler kavmi tarihte adý sami.
Yalan, bozgun, iftira, korkaklýk onlardaydý.
Allahýn gazabýyla yüzleri maymundaydý.
Meryem oðlu Mesihi tasdik ederdi Yahya.
Duymadý yahudiler göklere erdi sayha.
Yahya’ya düþman olan kralýn karýsýydý.
Cehennem-i zümerâ þeytanýn yarýsýydý.
Kýzýný kocasýna peþkeþ çekti anýnda.
Yahyanýn kellesini kestirdiler sonunda.
Yüce Rabbim bir kavmi belâ etti onlara.
Azab yakýndýr artýk yaklaþtýlar sonlara.
....................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.