si
YANLIZLIĞIM…
YANLIZLIÐIM…
Adým baþý sen çýkarsýn karþýma.
Mesafeler kýsalýr kýsalmasýnada,
Nedense
Yalnýzlýðýn en uç noktasýnda yakalarým gözlerini.
Dokunamam… sarýlamam…
Hayallerim aðlar o an.
Serseri bir mayýndýr dudaðýmda tebessüm.
Issýz ve soðuk yollarda kaybolan gerçeði aradým aynalarda
Nihavent bir þarkýnýn yüreðime dokunmasýdýr yalnýzlýðým.
Ve…
Bir ney in sesidir.
Gözlerimi semavi duygularýn ortaðý yapan bir merhaba deðiþin.
Virane olmuþ gönül kapýmýn pervazýný tutan tek çividir.
Ve dilindeki tek heceli cümledir beni hayata baðlayan.
Yollarca uzak yalnýzlýðým yokluðunda
Köhne bir meyhane köþesinde,
Rumca þarkýlar söyleyip,
Sirtaki yapan çýrýlçýplak kýzlarýn çýðlýklarý tüylerimi ürpertir.
Karanlýk gecelerime fenerlerce karanlýðý ekleyen,
Karmaþýk bir serzeniþtir içimdeki melodiler.
Hep seni söyler nedense þarkýlar.
Yeminler eder bakýþlarým.
Senden baþkasýný haram sayar kendine.
Her sözde senden bir iz…
Her sözde senden bir giz saklar ki dilimdeki cümleler,
Anlatýlamaz…
Açýklanamaz…
Adým baþý sen çýkarsýn karþýma.
Umutlarým yeþerir yeþermesine de…
Hep seni özlerim.
Ve her biten aydýnlýuk günün ardýndan;
Seni seviyorum…
Seni seviyorum.
Seni seviyorum!!!
Diye, birleþir kirpiklerim
Alper Baran ESÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.